1242. Hansından başlayım, hansında bitirim bilmirəm. 7- ildir hər ilin yanvar ayının ilk həftəsi yaşadığım ən çətin hadisəni xatırlayıram. Universiteti bitirdiyim il bir internatda işə girmişdim. Mənim məşğul olduğum sinfin 80%-i əqli qüsurlu uşaqlar idi. Çox qəribə idi ki, bircə uşaqdan başqa heç birinin normal ailəsi yox idi. Ya ana tərk edib, ya ata tərk edib, ya sırf uşaq xəstə olduğu üçün boşanıblar yəni o uşaqlar onsuzda həyata geridən başladıqları halda ağılsız valideynləri də onları bir pillə geri atmışdılar. Bəziləri uşaqları məktəbə qoyub heç maraqlanmazdılar ki, uşaq necədir. Təkcə bayram tətillərində gəlib aparırdılar. Və tətil bitən kimi yenidən gətirirdilər və yenə eynilə bir zəng belə etmirdilər. Ən çətin günlər məhz o tətildən sonrakı günlər olurdu. Çünki uşaqlar çox aqressivləşirdilər, həssaslaşırdılar. Evlərindən gəldikləri üçün adaptasiya olmaqları uzun zaman alırdı. Sinifdə bir oğlan vardı. Autizm idi. Özünü idarə edirdi, hər şeyi anlayırdı, danışa bilirdi. Sadəcə fərqli idi. Həmin uşağın ana atası ayrılmışdılar. Və anası nə normal qadın,nə də normal ana deyildi. Uşaq anasını çox sevirdi. Günlərlə ağlayırdı ki, bir dəfə telefonda səsini eşitsin. Və biz dəflərlə anaya zəng etdirdik lakin cavab vermirdi. Tətillərdə də çox zaman uşağı götürməzdi. Yeni il tətili başlayırdı və qadını zorla başa saldıq ki, bu uşaq ana istəyir gəl götür. Qadın gəlib apardı uşağı. Tətil bitdikdə uşaqları qarşılayırdıq. Həmin oğlanı da gətirmişdi anası. Biz uşaqları təhvil verəndə və təhvil alanda geyimsiz şəkillərini çəkirdik ki, uşaqlara şiddət böhtanı ilə qarşılaşmayaq. Və elə bir situasiya ilə qarşılaşdım ki, bir neçə saniyəlik beynim dondu. Nə edim,nə deyim bilmədim. Sadəcə çox böyük bir kədər oturdu ürəyimdə. Anası uşağın bir qulağını kəsmişdi. Bir insan bunu 12yaşlı bir uşağa edə bilərdi yəni? Hətta öz bətnində böyüdüb dünyaya gətirdiyi uşağına edə bilərmi? Bəlkə də qadın psiloxogiyası belə bir aqressiyaya qadirdir? Qadının psixoloji vəziyyəti pis idi bu aydındır. Güman ki, affekt vəziyyətində olub, ya da əsəblərini kontrol edə bilməyib. Anlamadığım tək şey o idi ki, axı nə səbəb ola bilərdi bunu etməyə? insan yeganə canlıdır ki, öz balasına şiddət göstərir. Nə isə, sözlük. Bu hadisəni yenə xatırladım kədər hissi ilə doldum. Kaş bütün uşaqları xilas etmək, onlara gözəl və sevgi dolu həyat vermək mümkün olardı. Tək qoruya bildiyimiz öz uşaqlarımızdır. Yəqin ki, bunu uşağı olan insanlar da oxuyacaqlar. Xahiş edirəm onları qoruyun, sevin, xoşbəxt böyümələrinə şərait yaradın. Uşaqlığınızı yaşamağınıza icazə verməyən ana,atalarınız kimi olmayın. Siz travmalı böyümüsüzsə, icazə verməyin uşaqlarınız da sizin kimi böyüsünlər. Onlara nə psixoloji, nə də fiziki zərər verməyin.