5. gələcək həyatımıza təsir edə
biləcək zərərli hesab olanun davranışların niyə məhz düzgün olmadığını başa salmaqda çətinlik çəkmələri. bir növ təhsilsizlik. qırıq təhsil ilə evlənmələri və uşaq dünyaya gətirmələri. sərt şəkildə hakimiyyət qurmaq. düşünmürəm ki, 17 yaşında bir gənc dədəsi tərəfindən döyüləndən sonra siqaret çəkməyi tərgidəcək. əslində bildiyimiz şeylərdi, tərs psixologiya zart zurt. bir il bundan qabaq mənim də başıma belə bir hadisə gəlmişdi. çayxanadan gəlirdim, təsadüfi atamla qarşılaşdıq iki söhbət elədik. soruşdu kimlərlə idin zad. heç nə çayxanada nağayrırdız zad deyəndə qayıtdım ki, "heç nə kart oynuyurduq". əsəbləşdi, üstümə qışqırdı. soruşdum ki, niyə qışqırırsan zad, səbəb nədi. sonra dənq elədi ki, bu elə bilir mən qumar oynayıram. bir neçə dəfə səbəb soruşanda yenə qışqırdı, səbəbin demədi. mən də sonra qayıtdım ki, elə bilərsən qumar zad oynayırıq. sadəcə 6 nəfər idik deyə damino oynaya bilmədik, kart oynadıq. yəni ortada heç bir pul söhbəti yoxdu. həqiqətən də belə idi, onsuz zəhləm gedir biri ilə mərcə girməkdən, qumar oynamaqdan. xüsusi dil qabiliyyəti və böyük qəhbəliy tələb edir bəzən.
nəysə... məncə ortada heç bir müdriklik zad yoxdu. valideyn səsini qaldırıb sənim nəyisə başa düşməyini gözləməli deyil. dilin var, ağzın var. onsuz da bir səbəb desən canın çıxmaz. mənə qəribə gələn məqam valideynlərin belə söhbətlərdə uşaqları ilə dialoqdan qaçınmalarıdır. bəzən əsəbiləşməyə səbəb də olmur. atam siqaret çəkməyimi ilk öyrənəndə çox əsəbiləşmiıdi, ama dayımla söhhət eliyəndə sakit tərzdə özü pul qazanandan sonra istəsə çəkə bilər demişdi. gəlib bunu mənim özümə desə idi, bəlkə daha fərqli olardı münasibətimiz. valideynin uşağa qarşı açıq sözlü ola bilməməsi zədələyir ailə münasibətlərini. zamanla uşaq da valideyinlə paylaşa bilmir, zamanla qırılır, axtarışa çıxır, axırda ailənin önəmli dəyər olduğunu dərk edir, amma, gecdir ki, yalnızlık ömür boyu

bir növ yol göstərməkdən qaçınmaları, yol cızmaları, səni həmin yola itələmələri