9. Bu yazıda “slipknot” albomlarına dair şəxsi düşüncələrimi paylaşıram.
1) “slipknot” (1999) - qrupun ilk yayımladığı və self-titled olan albom. Vokallar son dərəcə sərtdir. Uşaqlığında və gəncliyində bir çox çətinliklə üzləşmiş və şəxsi həyatında bir çox problem yaşamış corey taylor bütün nifrətini qusur sanki. Albom saf nifrət və qəzəbin təcəssümüdür.
2) “iowa” (2001) - ilki qədər olmasa da, yenə olduqca sərt bir albomdur. Xüsusilə people=shit parçası ayrı xoşuma gəlir.
3) “vol. 3: the subliminal verses” (2004) - bu albomla birlikdə qrup brutal-dan əlavə, clean-də də özünü yoxlayır və corey-nin clean vokal istedadı üzə çıxır. Albom, sound baxımından olduqca çeşidli və yaxşıdır.
4) “all hope is gone” (2008) - qrupun ən sevdiyim albomudur. Yenə hər tipdə bir-birindən gözəl parçalar var. idman edərkən dinləməyi ən çox sevdiyim albomlardan biridir.
5) paul və joey-nin ayrılması ilə yavaş-yavaş çöküş dövrünə qədəm qoyan və günümüzdə gəlinən nöqtədə sözün əsl mənasında azalaraq bitən qrup, fikrimcə, ahig-dən sonra yaxşı bir albom çıxara bilmədi. Görək, qrupun quruluşundan bu yana fəaliyyət göstərən üzvlərin yavaş-yavaş ayrılması/qovulması nəyə gətirib çıxaracaq? Bu işdə əli olan corey və kloun ikilisindən birinin də qovulma ehtimalı ola bilər mi?