695. Maraq xatirinə elədiyim bir neçə əməl var ki, bəzən sözlərə tökə bilmirəm. Bəziləri iyrənc hissiyat verir durub-"wtf neynirəm?"-deyib, yenə də edərkən özümü tapıram. Təkcə bir neçəsini yaxın rəfiqəmə danışa bilmişəm və indi də bunlardan həyat keyfiyyətimi aşağı saldığını hiss elədiyim bir vərdişimi yazacam ki, bəlkə tərgidərəm..
Uşaq vaxtından horror/thriller janrında kino aludəçisiyəm. Bir nöqtədən sonra baxdıqlarım məni qane etməməyə başladı və bir neçə ildir periodik formada (bax: gore)

tematikli videotape ya da “kinolara” baxıram. Heç həzz almıram, amma yenə də “Nə necə oldu?” “Nə baş verir ki bu filan dövlətdə qadağan olub?”suallarıma görə baxmağa davam edirəm. Özüm də normalda kinolara baxmağı çox sevirəm, hətta sinefiləm də deyə bilərəm, lakin xeyli vaxtdır ki, elə də zövqümcə olan kinoya baxmadığımı fərq elədim. Bir gündə bəlkə də 4 dənə baxdığım olur. Hələ diqqət əksikliyim olduğu üçün bunlara 2xdə də olsa baxıram gecə yatmağa hazırlaşanda belə ahaha. O gün fərqinə vardım ki, insta/tiktok feedim də belə kinoların Dvd,Cd kolleksiyasını yığan insanların, ya da "disturbing movies iceberg" videoları ilə doludur mən də utanmaz kimi save eləmişəm. Qırılma nöqtə də odur ki, heç hansı ara oraya tullamışam yadımda da deyil, yəni refleks kimi avtomatik formada save etmişəm. işin yaxşı tərəfi biraz mənə şillə effekti verdi deyə bilərəm. ‧₊˚❀༉‧₊˚.

Artıq gündə sadəcə 1 dəfə baxıram.