38. Mən yaxşı bir məhəllədə böyüməmişəm amma orada yaxşı bir adam olaraq böyümüşəm. Ən böyük təşəkkürüm atamın bizi o məhəllədən başqa bir evə köçürməsinə görə ola bilər. Bəlkə də orda böyüsəydim bu diqəqə hansısa tində narkotik dilənirdim.
O məhəllənin hekayəsini yaxşı xatırlayıram 5 mərtəbəli bina idi 4 blokdan ibarət. Qabağı başqa məhəllə,arxasında sovet dövründən qalan hamamlar və o hamamlara bitişik evlər vardı. O hamamda süpürgəçilər yaşayırdı. Çox viranə qalmış yer idi qısaca.Öz evimizin arxa pəncərəsindən o hamamlar görünürdü. Yaz axşamları görürdüm ki, somavar qalıyırlar, söhbət edib mübahisə edirdilər. Spürgəçi Rasim oranın ən diribaş adamı idi. Bütün təşkilat işlərinə o baxırdı. Şəhər sovetindən işıqmı lazımdı? o gedəcək, internetmi çəkəcəklər? O gedəcək. Rasim minimum əməkhaqqı ilə öz 8 yaşlı oğlunu və kürd axsaq arvadını dolandırırdı. Oğlu da axsaq idi, ancaq Rasim istəyən kimi diribaş oğul deyildi. Sadəcə el dilində oğluna sırtıq deyirdilər vəssalam. Rasimin evinin arxa tərəfində fahişə nuranə qalırdı. Nuranə elə həyasız qadın idi ki, Rasim də ondan qorxurdu . Nuranənin məndən bir yaş balaca qızı natavan vardı anası kimi 7ci sinifdən pozğunluq edirdi. iş o yerə çatnışdı ki, öz sinif yoldaşları ilə əlaqəyə görə onu məktəbdən atdılar.
Bir yaz axşamı günəş təzə-təzə batanda dərslərimə fasilə verib pəncərədən baxım dedim. Pis hiss doğdu içimə günəşin batmağını görəndə.Uşaqlıqdan mən günəş batımını sevmirəm sanki ümidlərim solur və bir daha çıxmayacaq kimi gəlir. Gözümü süzdürüb hamamlara baxanda gördüm ki, Rasim samovar qalayıb keçib stula,Nuranə də qabağında oturub qaqqıltı ilə gülür. Elə bu anda Rasimin oğluyla natəvan da yanlarında küçüy gəldi. Rasimin oğlu dedi "balaca küçüy tapmışam ayta" rasimin oğlu həmişə atasına ayta deyərdi. Nuranə bir dənə siqaret yandırdı içinə alıb rasimlə danışmağa başladı. Balaca küçük də elə hey ayaq altında dolaşırdı. Bu səhnə içimə hüzur gətirirdi ki, birdən küçük Rasimin ayağımı yalayanda küçüyə təpik vurdu. Nuranə qayıdıb dedi ki, "dəymə yazıqdı". Küçük yenidən Rasimin ayağına dəyəndə iti götürüb yerə çırpdı, yetməzmiş kimi durub başını ayağı ilə əzməyə başladı. Ayağı ilə başını əzəndə it zingildədi, buna daha da əsəb olub iti təpikləməyə başladı. Hamı donub izləyirdi. Birdən natavan qayıtdı ki, "allah gözünü yumar qorxmursanmı?". Rasim yerinə keçib, çayından bir udum alıb ağzını silərək " mənim allahım yoxdu." Həyatımda gözümün önündən getməyən yadıma hərdən düşən andı. 7ci sinifdən bədəninə 5 manata uşaqlara satan qız, minimum əməkhaqqı ilə ailəsinə baxmağa çalışan kişiyə allahdan danışıb içindəki qorxuyu başa salmağa çalışırdı. Bəlkə də o gün vicdan heç kimi sıxmadı ki, gedib küçüyü Rasimin əlindən alsın. Amma o gündən sonr heç vaxt dərs edəndən sonra ara verməyib kitaba bərk- bərk sarılıram.




Tony soprano adlı yazarın başına gəlmiş real uşaqlıq hekayəsidir.