7. Ümiddir yaşadan, ən son ümid ölür deyirlər.Düzdü məncədə yoxsa bu qədər zülmlərə necə dözərdik, necə səbr edərdik?Ancaq ümidsizlik ölümün başlanğıcıdı.Daxili çürümənin başlanğıcı, getdikcə bu fiziki çürüməyə çevrilir. Daxilən və zahirən qocalırsan və bu həyatla həmişə müharibə içərisində olmağa məhkum olursan.