216. Yalnızlıq bəzən sükutun içində gizlənmir. Əksinə, ən çox insan içində hiss olunur. Ətrafında onlarca adam ola bilər, amma heç biri səni tam olaraq anlamır. Hər kəs gülür, danışır, həyat davam edir – amma sən içində bir boşluq daşıyırsan, heç kimə danışa bilmədiyin bir yorğunluq kimi. Bax, yalnızlıq o zaman ən güclü şəkildə hiss olunur

Ən çox da gecələr bitməyən sonsuz gecələr
Hamı yatanda, şəhər susanda, telefon sönük qalanda
O an anlarsan ki, sənin halını soruşacaq bir nəfər belə yoxdur.
Nə bir “necəsən?” mesajı, nə də səbəbsiz bir zəng.
Sadəcə sən və düşüncələrin. Sən və səssizlik.
Yalnızlığın ən çox anlaşıldığı anlar – kiməsə gülümsəyib içində ağladığın anlardır. “Mən yaxşıya deyib, əslində heç də yaxşı olmadığın günlərdir. Heç kimin fərqində olmadığı, sənin isə içində çökdüyün anlardır.