3. dəyişdirə bilməyəcəyini bildiyin amma hər xatırlayanda içinə oturan o soyuq hiss. bəzən bir anlıq susmaq, keçmişdə verdiyin bir qərar, etmədiyin bir hərəkət və ya sadəcə gecikdiyin bircə dəqiqə əbədi peşmanlığa çevrilir. zaman keçir, insanlar dəyişir, sən dəyişirsən amma o anlar dəyişmir. elə bil yaddaşının içinə mismarlanıb qalır, nə vaxt toxunsan qanayacaq bir yara kimi. bəzən bir söz, bəzən tanımadığın bir mahnı, xatirəsi olan bir yer və bəzən də heç bir səbəbi olmadan həmin peşmanlıq gəlir oturur boğazına düyün kimi. o peşmanlıqlar var ki onları heç kim bilməz çünki deməzsən, desən də heç kim tam başa düşməz. çünki o hissin içində bir sən varsan, bir də heç vaxt geri qayıtmayacaq edə biləcəyin halda edilməyənlər. əbədi peşmanlıqlar zamanla barışsan da unuda bilmədiyin bir ağrı, içində susmaq bilməyən və heç vaxt tam səsləndirilməyən qaranlıq bir pıçıltıdır.