11. tolstoyun romanlarını kənara qoyuram.ən çox sevdiyim povestləridir. möhtəşəm povestləri var. hə bu günün insanı üçün çətindir onları oxumaq. uzun uzun təsvirlər və cümlələr yorur adamı.amma heç nə demirəm elə bircə qafqaz povesti hər şeyə dəyər.qafqaz povesti peterburqun bal zallarından bezən imkanlı zəngin necə deyərlər bəyaz simalı zabitlərdən birinin qafqaz səfərindən bəhs edir. heç kəs gözləmir ki zabit o qədər uzun müddət qala bilər qafqaz dağlarında.amma qalır. zaman keçdikcə daha çox vurulur dağlara dağ insanlarına. dağ insanları dürüst olurlar səmimi olurlar. zabit onlar kimi olmağa çalışır, çərkəz olmaq üçün hər şeyə əl atır.onlar kimi geyinir.amma yox, ola bilmir onlardan biri.onlar zabiti qəbul edə bilmirlər.o bilmir o dağların adətini ənənəsini.o qafqazlı olmayıb.qafqazlı olmaq üçün elə doğulasan gərək.sonda sevdiyi qız da baxmayaraq ki zabitdən xoşlanır yenə də onu seçmir.dağ oğlunu igir çərkəzi sevir. kitabı qısa xülasə etdim.amma oxuduqca daha xoş gəlir adama.insan özünü orada o dağlarda hiss edir.o dağlıların arasında ki intiqamları da nifrətləri də sevgiləri də kişi kimidir.mərddir. tolstoyun dili bir az sərtdi.hətta təbiət təsvirlərində belə elə də yumşaq deyil.bir az kobud təsir bağışlayır o mənə.romantikasında belə.güclü yazıçıdı.istənilən halda