14. son zamanlar özünə qarşı inslarda böyük həvəs yaradan incəsənət. necə incəsənət? – varsa içməli birşey götürüb daha yaxın əyləşin.
tatu ilk dəfə təqribən e.ə 2000`dən etibarən misir, afrika cəmaəti arasında yayılmağa başladı. əvvəllər işin rəngi tamam başqa idi. heç bir rəng, boyadan istifadə olunmurdu. əvəzinə iti şeylərlə dərini oyub, yarıqlara sap və ya başqa əşyalar qoyardılar ki, istədikləri forma, ölçü alınsın. sonralar biri mürəkkəbi kəşf elədi. biri getdi vərəqə yazdı, digəri aldı kıçına döşədi. xristianlar ilk dəfə isa söybətində sonra onun adını və xaç şəklini nəqş etdilər. bir müddət sonra tatu mövzusu avropadakılar qulağına çatdı. italya/ roma`da gözəllik niyyəti ilə deyil, əsasən fərqləndirmə məqsədi ilə istifadə olundu. necə iri baş heyvanların qulağın dəlib, yanına qızğın znaklar yapışdırırdılar, bular da başladılar nökərlərini işarələməyə. sonra deyilənə görə o vaxtı, yəni yuxarı dekalte libasları geyilən vaxtı dəbdəbəli məclislərdə araya qarışan pis yol qadınlarını tez aşkar etmək üçün qadınların sinə hissəsindən boynuna qədər incə işləmələr, tatular vurardılar. baxan kimi “ahan da şu ırıspı” deyə bilsinlər diyə. açığı deyim bu çox çəkmədi. 18`ci əsrin ortalarına qədər avropa xalqı tatunu unutmağa başladı. ta ki 20`ci əsrə qədər. ölkələr arası ticari inkişaf üçün dəniz nəqliyyatı həmişə vacib idi. çörəyi dənizdən çıxanlar da elə belə adamlar deyildilər. ama digər adamlar kimi onların da “istəhliləri” var idi. uzun çəkən dəniz səyahətlərinə isyan olaraq bizim bu matros qaqaşlar öz bədənlərinə yazılar, şəkillər çəkməyə başladılar. romantiçisni. 10 nəfərin 9`da bu heçnəyə oxşamasa da 1`də nəyəsə bənzəyirdi. ticarət adamı deyillər? kruqları da avtomatik genişdi. o ölkədən al, bu ölkəyə sat, orda burda bu tatular görlməyə və bəyənilməyə başladı. və günümüzə qədər papulyarlığını qoruya bildi.
tatu iki yerə bölünür. silinə bilən və silinə bilinməyən tatular. birinciyə aid mürəkkəbli nümunələr də var mürəkkəbsiz də. qızlar yaxşı bilər. hindlər də o vaxtı geniş yayılmış “henna” bizim dediyimiz xəna bir növ tatu boyası sayılırdı.
cəsarəti çatıb bir dəfə edən adam növbətini etmək üçün yanıb tutuşur elə bil. narkotik maddə kimi, xaş yanında çapba kimi, gecə könlə düşən siqaret kimi insana rahatlıq vermir. bir də bu işin “bezmə” yanı var. tatunu elə yerinizdə edin ki özünü hər istəyəndə rahatlıqla gör bilməyəsiniz. yoxsa tez bezə bilərsiniz. sonra al başına belayı. kimi deyir “tatu özünü ifadə vasitəsidir, o mənim həyat gündəliyimdir, hər anım vücudumda nəqş olunub” kimi də deyir ki“tatu səni pis ruhlarda, bəd nəzərdə xilas edib, onları səndən pak edəcək”kimisi isə mındar birşey hesab edir. əsas odur ki siz nə fikirləşirsiniz