1. 1826-cı ildə Sultan II Mahmud tərəfindən yeniçərilərin məhv edilməsi hadisəsi.

Sultan III Əhməddən etibarən osmanlı sultanlarının yenilik arzusu daim yeniçərilər tərəfindən yarıda kəsilmişdir. Bu vəziyyət imperiyanın iqtisadi sosial və hərbi islahatlar keçirməsinin qarşını alır, ölkənin çöküşünü sürətləndirirdi. Sultan Mahmud şahzadəliyi dövründə əmisi III Səlimin və qardaşının yeniçərilər tərəfindən taxtdan salınmasına şahid olmuş. Ölkəyə xeyirdən çox ziyan verən bu zümrənin aradan götürülməsinin zərurətini görmüşdü. Ancaq Mahmud yeniçərilərə qarşı özündən əvvəlkilərin əksinə mülayim yanaşmış və hakimiyyətinin başlarında onlara güvən vermişdi.
Sultan yeniçəriləri məhv etmək üçün öncə uləmanı yanına çəkdi. Ardınca yeniçəri rəisliyinə özünə yaxın Hüseyn paşanı təyin etdi. Bir yandan da belçikadan tüfənglər gətirərək saraya doldurdu.
Artıq hər şeyin hazır olduğunu gördükdə Sultan "Eşkinci" adlı yeni bir qoşun yaradıb bunların avropa stilində geyinəcəklərini bəyan etdi. Bu yeniçəriləri qəzəbləndirdi və üsyana sövq etdi (Sultan da məhz bunu istəyirdi.)
Yeniçərilər üsyan edər-etməz dövlət rəsmilərinin evlərini talamağa başlayıb Sultana bir ultimatum göndərdilər. Sultan bu ultimatumu rədd edib Şeyx-ül-Islamdan fitva alaraq xalqa "Bayraq-u şərif" altında toplaşmaq üçün çağırış etdi. Onsuzda uzun müddətdir özbaşınalıq edən yeniçərilərdən bezmiş xalq tezliklə Topqapı önündə toplaşdı. Belçikadan gətirilən tüfənglər camahata paylandı. Ardınca qumbaraçılar, lağımçılar və topçular da Sultanın yanında yer aldı. Xalq kütlələri və adı keçən hərbi birləşmələrlə birlikdə Sultan Mahmud ət meydanında üsyan etmiş bütün yeniçəriləri məhv etdi. Ardınca yeniçəri oçağını da topa tutan Sultan toplamda 6000 yeniçəri öldürdü. Bundan sonra Istanbulun bütün qapıları bağlandı və içəridə olan-qalan yeniçərilər də məhv edildi. Bununla da 4 əsrlik qoşun yox oldu. Bundan sonra Sultan Asakir-i Mansure-i Muhammediyye adlı yeni Osmanlı ordusunu qurdu.

(bax: yeniçərilər)