əslində filmlər toplusunun adındakı əxlaq deyə tərcümə olunan söz birbaşa əxlaq mənasını daşımır, daha çox insanın nə düşündüyü, nə hiss etdiyini əks etdirir. filmlərə bu mövqedən yanaşmaq daha düzgün ola bilər, çünki rejissor filmləri elə mövqedən çəkib ki, bu mövzuların əxlaqsızlıq olub-olmadığı müzakirəyə açıqdır, insana görə dəyişir.
mövzular isə qadın-kişi münasibətləri haqqındadır. bütün filmlərdə öz inancları, prinsipləri olan bir kişi və onun bu düşüncələrini sorğulamasına səbəb olan bir qadın var. bəzi filmlərdə kişilər öz düşüncələrinə görə əxlaqsızlıq etməmək üçün mübarizə aparsalar da (nə dərəcədə bacardıqlarını filmləri izlədikdən sonra bilmək olur), bəzilərində əxlaqsızlıq adlandırdıqları davranışları özləri də göstərə bilirlər. bəs buna səbəb nədir? həqiqətən bütün bunlara səbəb qadınlardırmı? yoxsa əslində inandıqları dəyərlərə bağlılıqları düşündükləri kimi güclü deyilmi? bütün bu suallarla birlikdə rejissor insan təbiətini ən gözəl şəkildə göstərməyə çalışmış və mənim fikrimcə, çox da gözəl bacarmışdır.
filmlərin hər biri haqqında ayrı başlıq açıb yazmaq olar, amma mən bu başlıqda hər biri haqqında qısa məlumat verəcəyəm.
(baxma: La Boulangere de Monceau) - 1963-cü il tarixli, ilk filmdir. qısa metrajlıdır, ağ-qara, 4:3 formatında çəkilmişdır. mən izləyərkən sıralamanı pozduğumdan bu filmi sona saxlamışdım, gözləntim çox da yüksək deyildi. əgər filmləri izləməyə başlamağı düşünürsünüzsə, ilk bu filmdən başlamağınızı tövsiyə etməzdim, çünki digərlərinə həvəsiniz ölə bilər. digər bir tərəfdən də bu film ilə başladıqda sizi sonradan nə tipdə hekayələrin gözlədiyi haqqında da fikir sahibi ola bilərsiniz. mövzusuna gəldikdə isə, hüquq fakültəsində oxuyan bir tələbədən danışılır. evlənəcəyi qızla tanış olduğunu düşünən bu gənc, onunla tanış olduqdan sonra qızın izini itirir. bundan sonra isə daimi müştərisi olduğu şirniyyat dükanında bir satıcı qız ilə tanış olur. bundan sonra olacaqları isə gəncin düşüncələrinə əsasən əvvəldən başa düşmək olur.
(baxma: La Carriere de Suzanne) - yenə 1963-cü ildə çəkilib, 54 dəqiqə uzunluğundadır. açığı, burada mövzunu çox anlamadım, bəlkə də, yuxulu izlədiyimdəndir. bu filmdə də saf bir qadın və ondan istifadə edən iki kişi var. digər filmlərin hər birində kişilərə daha çox əsəbiləşsəm də, bu filmdə qadına daha çox əsəbiləşmişdim. yenə də filmi çox da sevdiyim deyilməz.
(baxma: Ma nuit chez Maud) - dördüncü filmdən sonra çəkilsə də, üçüncü film sayılır. öz dövründə yetərincə səs salmışdır və tamaşaçıların filmlərə marağının artmasında əsas rol oynamışdır. həmin dövrdə artıq rəngli film çəkilişlərinin olmasına baxmayaraq, ağ-qara filmdir bu da. düşünürəm ki, bu filmlə birlikdə rohmer əsl göstərmək istədiyi tərzdə çəkməyə başlamış və filmin əvvəlindən sonuna kimi baş rolun nə edəcəyini həyəcanla gözləməyə səbəb olmuşdur. bu filmdə də digərlərində olduğu kimi yenə iki dost və bir qadın vardır. dostlar uzun illərdən sonra bir-biri ilə təsadüfən görüşürlər və biri digərini öz sevgilisi maud ilə tanış edir. baş rolda olan obraz dininə bağlı və ciddi əxlaqi dəyərləri olan biridir. ancaq heç istəmədiyi vəziyyətə düşdükdə bu imtahandan uğurlu keçə biləcəkmi? həmçinin filmdə bol-bol pascal haqqında müzakirələr var. əgər haqqında məlumatlısınızsa, marağınızı çəkən dialoqlar ola bilər.
(baxma: La Collectionneuse) - 1967-ci ildə çəkilmiş, rejissorun ilk rəngli film işidir. ilk olaraq bildirmək istəyirəm ki, bu filmi izlədikdən sonra yay fəslindən ötrü darıxacağınız dəqiqdir, ona görə də bu filmin də rəngsiz olmadığı üçün çox sevinirəm. filmdə yayda eyni evdə yaşamalı olan iki dost və bir qız var yenə. gözəlliyinin fərqində olan haydee heç kimi vecinə almadan istədiyi kimi yaşayır. əvvəldən bu davranışlarına görə onu qınayan adrien isə, bir yandan da onu əldə etməyə çalışır. bir az sıxıcı gəlmişdi mənə bu film də. bir də adrienin bir haydee deyə səslənişi var ki, izləməyimin üzərindən aylar, illər keçsə də o səs tonunun beynimdən silinəcəyini düşünmürəm.
(baxma: Le Genou de Claire) - mənə görə aralarındakı ən mükəmməl film. ilk bu film vasitəsilə tanımışdım rejissoru. mükəmməl məkan seçimi və baş obrazın məqsədinə çatmaq üçün etdiyi bütün hərəkətlər bu qədər sevməyimə səbəb olmuşdur yəqin ki. dialoqlarının da digər filmlərdən daha üstün olduğunu düşünürəm. obrazların da hər biri üzərində ətraflı işlənilib. digər filmləri izləməsəniz də, bunu izləməyiniz məsləhətdir.
(baxma: : LAmour lapres midi) - və nəhayət son film də budur. beşinci filmdən sonra bir az zəif işlənildiyini düşünürəm, amma yenə də yaxşı filmdir. bu dəfə baş rol digərlərindən fərqli olaraq artıq evli və iki uşaq atasıdır. illər sonra biz zamanlar aşiq olduğu, amma hekayələrinin yarım qaldığı qadın yenidən ölkəyə qayıtmış və baş rolumuzu tapmışdır. baş rol yoldaşını və uşaqlarını çox sevir (özünün dediyinə görə yoldaşına aşiqdir, ancaq filmin ilk dəqiqələrindən də görmək olur ki, bundan heç də əmin deyil), ancaq əvvəllər aşiq olduğu qadının dönüşü ilə düşüncələri bir-birinə qarışmışdır.
sonuncu filmdə rejissor digər toplu filmləri olan rejissorların etdiyi kimi əvvəlki filmləri yad etmək məqsədi ilə, digər filmlərdəki baş rol qadın obrazları qısa müddətlik eyni fraqmentlərdə göstərmişdir. məncə, filmin də ən gözəl səhnəsi bu idi:
(youtube: 
)
)həmçinin qeyd etmək istərdim ki, bütün filmlərdəki obrazlar, xüsusilə qadın obrazları çox gözəldir. sırf onlara görə də bütün filmləri izləməyə dəyər.
qeyd: bu filmləri ilə rejissor çox insana ilham mənbəyi olmuşdur. onlardan biri də Cristi Puiu-dur. puiu da rohmer kimi yeni 6 film seriyası çəkir. onlardan üçü artıq hazırdır: (bax: the death of mr. lazarescu), (bax: aurora), (baxma: Sieranevada). hələ ki, bu filmlərlə də yetərincə uğurludur. ümid edirəm, o da işini bitirdikdən sonra, filmləri haqqında yazaram -*