Filmin heyətində tilda swinton, bill murray, Adrien Brody, timothee chalamet, lea seydoux, edward norton kimi tanınmış aktyor və aktrisalar var.
nəhayət ki, bu gün kinoteartda izlədik filmi. amma 5 dəqiqə filan gecikmişdik, fikrim takılıb qaldı əvvəlki dəqiqələrdə, anlıq əsəb və məyusluqdan fokuslana bilmədim uzun müddət. üstəlik dialoqlar sürətli və cümlələr uzun idi, tam anlaya bilmədiyim hissələr çox oldu. Ona görə heç də yaxşı analiz entrisi olmayacaq bu, təəssüf...
Filmdə hadisələr 1925-1975-ci illər arasında "The French Dispatch" adlı mətbəədə redaktorun ölümü ilə başlayır. Kollektiv biraraya gələrək anım məqsədli dərgidə yayımlamaq üçün son 10 ilin ən yaxşı üç hekayəsini seçir. Bu üç yazı üçün ikiqat cinayət səbəbilə ömürlük həbs olunmuş rəssam, tələbə protestoları və aşpaz sayəsində həll olan qaçırılma hadisəsi seçilir. Ümumilikdə film kollektiv arasında yaşananlar və bu üç hekayənin qarışığından ibarətdir və komediya-dram janrındadır.
ilk olaraq musiqilərdən başlayım. Filmdə musiqi seçimləri çox möhtəşəm idi. əsl fransız havası yansıdılmışdı. Filmin bəstəkarı Alexandre Desplat 11 dəfə oskara namizəd olub.
eləcə də rəng paletləri möhtəşəm idi. i mean, rəngli olan və animasiya səhnələrində. Filmdə bəzi hissələr ağ-qara rəngli idi. Rejissor həmin dövrlərdəki fransız siyasi ab-havasının yansıdıldığı səhnələrin ağ-qara olduğunu bildirib. Əslində, filmdən 1 bal sırf buna görə kəsdim. Sən andersonsan, rəngli, ürəkaçan görüntülərlə könlümüzü oxşa. Ağ-qara niyə çəkirsən axı... düzdür, simmetroya və qalan şeylər gözəl idi, amma izlədikcə içim qararıb "kaş rəngli olardı səhnələr" deyirdim. Üstəlik bəzi gözəl mənzərəli, incəliklə işlənmiş səhnələrdə kamera çox sürətlə keçirdi. tam fokuslanmaq olmurdu və azacıq göz yorurdu.
Filmdə bəzi səhnələr animasiya şəklində idi, olduqca maraqlı və özənlə hazırlanmış idi. Olduqca bəyəndim. Xüsusən aksiyon səhnəsi idi. bəlkə də, "heçözüdəbilmir" deyən kimi, o səhnələrin çəkilişi çətin və baha başa gələrdi deyə animasiya kimi hazırlayıblar. ya da mən deyən kimi, komedik filmdə o səhnələrin olması ortamı çox ciddiləşdirə bilərdi.
Aktyor performansları əla idi. Ahh, lea, bu seksilik? O gardiyan formasındakı duruş, düzgün üz xəttləri, soyuq baxış... aşiq oldum rəsmən.
Sadəcə, tilda swinton və adrien brody canlandırdığı səhnələrdə cümlələr uzun və biraz çətin anlaşılan idi. Ya da mənim ingiliscəm yetmədi, bilmirəm.
Bir də sanki film senarisində biraz boşluqlar vardı. Bəzi səhnələr tez-tələsik çəkilibmiş kimi. ümumilikdə izləməyə dəyər, amma şəxsən gözləntilərimin altında qaldı. Sanki daha yaxşı iş çıxara bilərdilər ortaya.
"Nə isə edərək özümü məşğul tutmağa çalışıram, yoxsa sonum intiharla qurtaracaq".
bunu da buraya qoyum:
(youtube: 
)
)
