1956-cı ilə *albert lamorisse* rejissorluğu ilə çəkilmiş 34 dəqiqəlik *qısa film*.
fantastik, dram janrında olan ailə filmidir. 1957-ci ildə *kann festivalı*nda "ən yaxşı qısa film" nominasiyası üzrə "*palme d'or*", həmçinin "ən yaxşı bağısız film" nominasiyası üzrə oskar mükafatı qazanıb.
Film pascal adlı balaca oğlan və qırmızı, böyük bir şar arasındakı dostluq haqqındadır. şarın sanki duyöuları var, hər yerdə balaca oğlanın arxasınca gedir, kilsəyə, məktəbə. şarı partlatmağa çalışan dəcəllərdən də birgə qaçırlar, bir-birləri arasındakı bağ aydın görünür.
--spoiler--
indi keçim şəxsi fikirlərimə. pascalın bullyingə məruz qaldığı filmdə bizə məlum olur. və çox güman ki, yetimdir, çünki nənəsi ilə yaşayır. nənəsinin də qayğıkeş olmadığı qənaətindəyəm, pascal şarı evə gətirəndə pəncərədən çölə buraxmışdı şarı. qısacası, pascal sevgiyə ac, dosta və qayğıya ehtiyacı olan uşaqdır. şar onun üçün dost kimidir, dialoqsuz anlaşa bilirlər.
amma münasibətləri kinda toksikdir, çünki şar əvvəldə bir neçə dəfə uçmaq istəyir, amma pascalla qalır. və küçədə mavi şarı gördükdə onun yanına gedir, amma uşaq şarı dartıb özüylə aparır. şarı çox sevir, qoruyur, amma onun fikrini çox da önəmsəmir. həmçinin şar da pascala bağlıdır. sonda uşaqlar sapanla şarı vuranda pascal "uzaqlada uç, şar" deyə qışqırır, amma şar uçmur, pascaldan uzaqlaşmır. nəticə olaraq da partladırlar. zatən uzaqlaşmalı olduöumuz yerdə inadla, ya da hər şey yaxşı olar bəlkə deyə qalanda sonumuz belə olur.
filmin son dəqiqələrini sevmədim. bütün şarlar pascalın yanına gələndə gülür, hamısını toplayır. amma elə olmalı deyildi, ən azından qırmızı şarla aralarındakı münasibətə görə. ondan sonra digər şarlar onun üçün mənasız olmalı idi. deməli qırmızı balloon onun üçün şardan ötə deyildi? amma filmdə fərqli görsənir. burada isə qırmızı şar üçqn ağlamağım gəldi. həyatını həda etdiyin biri üçün bu qədər dəyərsiz olmaq ağır olsa gərək.
belə çox dərinliyə getmədən izlədikdə gözəl filmdir.
--spoiler--
filmi buradan izləyə bilərsiniz:
(youtube: 
)
)