Son yazılanlar
axtarış bölməsinə həyatın yazanda birinci həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar başlığının çıxmasıdır. sözlük belə deyir ki, nə qədər pozitiv şeylər olsa da həyat hər zaman cındırdır.
hə bir də imtahanlar. səhərə kimi otur imtahana hazırlaş, beyinə girməsə də məcbur əzbərlə, ancaq imtahan nəticələrin açıqlananda bütün gün yatan qrup yoldaşın başqasından köçürdüyü üçün keçsin, sən isə kəsil.
(baxma: sikələr belə yaşayışı)
)1.85lə götünüzə qoyum. 1.92 nədi ala pisdi ( əli ətə çatmadı) əsas ürəydi brat ( döyüldü).
üstündən 1 ildən çox zaman keçmiş partlayışdır. ancaq təəssüf ki, anlamadılar #99599.
müxalifliyi götündən anlayan gəncdir. iş olmasa utanmadan könüllü işləməyə də gedər o. bir məqsəd bir yol seçibsə o yolun arxasında dayanmalıdır deyə düşünürəm. 1 ay işləyib maksimum 500 manat maaş alacaq deyə fikirlərindən dönməməlidir. fikirlərini 500 manata satmamalıdır. fikir dediyim də məqsəd mənasında.
müxalif olmasa nəysə deyərəm ki, özü bilər avropa oyunlarını dəstəkləyir getsin lap könüllü işləsin. vecimə olmaz, ancaq müxalifdirsə öz məqsədlərini, düşüncələrini, siyası baxışını satmış gəncdir. utanmağı yoxdursa könüllü işçi axtarırlar getsin işləsin. metrodan zaddan pulsuz istifadə eləyəcək.
vobşe ikiüzlülüyə qalanda azərbaycan millətinin qanında var. burda ilhamı söyür görəndə isə düşür götündən selfie çəkdirir. sırf yavaş-yavaş ölkədə hörməti artır deyə öz düşüncələrini satanlar gördük biz.
(bax: ilkin həsəni)
məclisə girməyi bacarmış partiya. artıq akp iktidarı tək başına idarə eləməyəcək.
#169185 özüm ölüm bu yaşıma kimi eşşəy kimi içib atama "sox içivə" dediyim olub, polisə "get sikdir" dediyim olub, sözlüyə girib göt-göt entry yazdığım olub ancaq belə şey görməmişəm manıs. bu başqa şeydi burda artıq timidus beyini uzananda yatağa düşürdüb sonra qalxıb kompun qabağına keçib. yəni normalda beyin qaçaraq uzaqlaşır, ancaq timidus beyindən qaçaraq uzaqlaşıb. aftandil (öz adıdı girin fbda yazın o dəqiqə çıxacaq) deyir ki, öz niklərinizin mənaya gəldiyi şəkli çəkin indi de görüm ələsgər mən nə çəkim? mən başsız at belində bir adam çəkə bilsəydim burda nə işim var? onu keçdim ver mişkanı picassoya bir sikim çəkənməz axı. biz kasıbıq e lələ sənin kimi touch ekran windows 8li comp işlədə bilmirik. bizimkisi donan samsung ekranında sürütdüyərək nəsə çəkməkdi ya da mişkayla. indi cavab ver bizə mən nə çəkim? ya elə üstdəki bədbaxt? bəs qasim özü? qasimi siktir et 1ci sinif uşağına bura xoxan çək desə çəkəcək o qədər də çətin deyil. sən mənə de görüm qubadlıya gedən nə çəksin?
içkili yazılan entryə içkili cavab vermək ən gözəli idi. öpürəm hamınızı qasim səni də öpürəm amma içkiliyəm günah olacaq. -*
azərbaycanda bir gün devrim olacaqsa ilk sumqayıtdan başlayacaq bunu yazın bir qırağa. indi isə tema var yığışın -*
deməli sumqayıt icra başçılığının qabağında beton bir lövhə var idi orda heydər əliyevin şəkli, azərbaycan bayrağı və heydər əliyevin "bura beton lövhədir" kimi sözdən fərqlənməyən sözü yazılmışdı. bu gün yandırıblar oranı, öz-özünə yanmayıb məncə çünki beton bir lövhə idi və yaxınlığında alışan, yanğın çıxarda bilən bir şey yoxdur. Sadəcə penoplast idi və o da kimsə tərəfindən alışdırılıb dəqiq. sumqayıtın devrimci gəncləri eliyib deyə düşünürəm. yanğın anında çəkilib 
və heydər əliyev olan hissə tamamilə yanıb -*
oturub sözlüyün adını guya sözaltı mənada yazdım, öz nikimi yazmağa özüm ölüm axot yox idi. bir də telefonla olduğu üçün yarım saatdır üstündə əziyyət çəkirəm . hə o qıraqdakı qırmızı da sözlüyün logosudur. logo tasarımına da talibəm. -* imzadan kimliyimi öyrənməyə çalışmayın. -*
injohnynin görüb "qızlar gelecekse bassiz atlinin da istirak edeceyi yigincaqdir -*" yazacağı başlıqdır.
səhərə kimi gözlər qıpqırmızı vəziyyətdə hazırlaşdığın imtahana gedib sualların tanış gəldiyini gördüyün an. üzdə bir oğraş gülümsəmə yaranır, sağıva soluva baxırsan və başlayırsan həll eləməyə. 5 dəqiqə içində imtahanı bitirib arxaya söykənib başlayırsan ətrafı seyr eləməyə. yaxşı ki, oxudum səhərə kimi deyib bütün gün boyu üzdə qəribə gülümsəmə ilə gəzirsən. həyat gözəldi sənöl ;) sabahki imtahandan kəsilsəm həyat cındırdı -*
edit: kəsildim, cındırdı həyat.
axırıncı dəfə moderatorlardan mənə nə vaxt mesaj gəlib bilmirəm. yəni nə silinmə nə də editlənmə olmuyub bəlkə də 1 ilə yaxındı. bu poxu siz yaza bilmirsiz də demək ki, bizə niyə dəyib dolaşan yoxdur?
tanım: burnunu soxmaq yox işlərini görən moderatorlardır. çestə dəyiləcək bir şey yoxdu burda
oqtay əsədovun xaricdə təhsil alanlar üçün işlətdiyi sözdür. sizlərə bir xanımın lazımsız təhsil söhbəti haqqında yazdığı məqaləni paylaşıram maraqlıdır, axıra kimi oxuyun.
amerikada təhsil almaq və iş təcrübəsi qazanmaq qərarına 2013-cü ildə gəldim. əslində mənim avropa təhsilim vardı, amma yenə də amerikada təhsil almaq istəyim qəti idi. durğunluq yaşayırdım, sanki yeni bir şeylər öyrənmək imkanları tükənmişdi. üstəlik ölkədəki siyasi-ictimai vəziyyət və bakının gündəlik stresləri olduqca dözülməz həddə çatmışdı mənimçün. həm gedib təhsilimi artıracaqdım, həm də necə deyərlər, bir az “nəfəs” alacaqdım.
2014-cü ilin mart ayında berkeley universitetindən qəbul aldım. sevinirdim. amma həm də kədərlənirdim. mən əslində sərhədlərə inanmıram. biz insanlar uydurmuşuq bütün sərhədləri. amma yenə də insanın doğulub böyüdüyü vətənini arxasında qoyub getməsi asan deyil.. beləcə duyğularım çox qarışıq olsa da qərarım qəti idi, gedəcəkdim! amma getmək üçün əngəllər təkcə mənəvi deyildi, həm də maddi idi. bəli, pulum yox idi və qəbul olduğum məktəbin bir tək təhsil haqqı 53 min dollar idi və üstəlik yaşamaq xərcləri... nə az, nə çox, düz 73 min dollara ehtiyacım var idi. bu pulla ən az üç qızı yerli standartlara görə ortabab cehizle gəlin koçürərmək olar... amma yenə də israrlı idim. mən dünyanın ən yaxşı on məktəbindən birinə qəbul almışdım, bu şansı əldən verə bilməzdim. üstəlik berkeley universiteti amerika birləşmiş ştatlarının ən liberal məktəbidir və amerikada bir çox azadlıq hərəkatları məhz bu məktəbdə başlayıb. təsəvvür edirsinizmi, insan hüquqlarına inanan bir insan üçün bu universitet nə deməkdir?!
odur ki, pul tapmaq lazım idi. bizim təhsil nazirliyinin təqaüd proqramına müraciət etmək qərarına gəldim. niyəsə bütün baş verənlərə, bizim hökumətin səmimiliyinə olan inamsızlığıma rəğmən içimdə sadəlöhv bir ümid var idi, mənə təqaüd verəcəklərinə inanırdım. niyəsə düşünürdüm ki, gənc bir azərbaycan qadınının belə mötəbər bir məktəbdə oxuması ideyası bizim hökumətin siyasi ambisiyalarına güc gələcək. elə bu inamla da yola çıxdım. bütün sənədlərimi hazırlayıb nazirliyə təqdim etdim. sənədlərimi qəbul etdilər və məni müsahibəyə dəvət etdilər. müsahibə prosesini keçdim. bu o demək idi ki, nazirlik mənim təqaüd proqramına namizədliyimi qəbul etmişdi. bu bilirsinizmi nə idi mənim üçün?! bu sadəcə pul deyildi, bu həm də gələcəyə inam idi. ölkədə hələ də müsbət dəyişikliklərin olacağına balaca da olsa ümid idi... yeni nazirin qətiyyətinə inam idi. amma hələ aysberqin görünməyən tərəfi vardı... iyun ayında namizədliyimin təsdiq olunması üçün sənədlərimi prezident administrasiyasına göndərilməsi barədə təhsil nazirliyindən qeyd aldım.. iyun ayı bitdi amma administrasiyadan xəbər çıxmadı. iyul da başa çatdı. amma mənim namizədliyim hələ də havada asılı idi. administrasiya mənə nə hə, nə də yox deyirdi. nəhayət avqust gəldi. dərslərin başlaması yaxınlaşırdı artıq, mənimsə nə təqaüddən cavabım var idi, nə də pulum...
bir səhər yuxudan oyandım və düşündüm ki, heç kim və heç nə mənim qarşımı kəsə bilməz bu yolda. nə olursa olsun, mən berkeleyə gedəcəm! bütün sənədlərimi hazırlayıb viza üçün müraciət etdim. bütün əlimdəki pulları nəğdləşdirdim. balaca bir maşınım vardı, onu satdım. biletimi aldım və san fransiskoya yola düşdüm.
berkeleyə gələr gəlməz ilk işim universitetin administrasiyası ilə danışmaq oldu. durumu izah etdim. namizədliyimin havadan, daha doğrusu prezident administrasiyasından asılı olduğunu bildirdim. əslində hər tələbə 1 sentyabr tarixədək təhsil haqqının ən az 20% məbləğini ödəməlidir. berkeley universiteti vəziyyətimi anlayışla qarşılayıb mənə vaxt verdi və bildirdi ki, prezident administrasiyasından cavab gələnədək gözləyəcək. noyabr ayının 15-dək nazirlikdən səs-soraq çıxmadı. düzü artıq elə də ümidli deyildim. nə də olsa azərbaycan hökumətinin siyasətini bəyənmədiyim ortada idi və keçmiş müdirim, çox əziz dostum intiqam əliyev də mən amerikaya yola düşməzdən beş gün öncə həbs olunmuşdu. məhz o da baş verən siyasi hadisələri bəyənmədiyi üçün həbsdə idi. artıq demək olar ki, əmin idim, məhz siyasi görüşümün fərqliliyinə görə öz halal haqqım olan bu təqaüdü mənə verməyəcəkdi hökumət. nəhayət 15 noyabr tarixdə yenidən nazirliyə zəng etməli oldum və məlum oldu ki, prezident administrasiyası mənə təqaüd verməkdən imtina edib. nazirlik isə əziyyət çəkib bu məlumatı mənə verməyi belə özünə rəva bilməyib... görünür gənc bir azərbaycanlı qızın dünyanın ən nüfuzlu məktəblərindən birində hüquq təhsili alması heç də maraqlı deyildi bizim hakimiyyət üçün...
durum çox ciddi idi. təhsil haqqının ən az yarısını ödəməli idim artıq. universitetdən mənə təqaüd vermələrini xahiş etmək gəlirdi bəzən ağlıma, amma bilirdim ki, bunun alınması mümkün deyil. ən az ona görə ki, berkeley universiteti özəl universitet deyil və çox nadir hallarda təqaüd verir. odur ki, bu məsələni heç açmamaq qərarına gəldim. bircə əlacım qalmışdı. abş banklarının birindən borc götürmək.. təkrar universitetə baş vurdum, vəziyyəti təfarrüatı ilə izah etdim, mənə borc götürməkdə kömək etmələrini xahiş elədim. universitetdən mənə bildirdilər ki, borc elə də asan deyil və belə bir riski üzərimə götürməməyi və bir az gözləməyi tövsiyə etdilər. bu hadisədən təxminən bir həftə keçmişdi, bir gün bir e-mail aldım. berkeley universiteti yazırdı:
“əziz aynur,
sizin bütün təcrübənizi, təhsilinizi, eləcə də ölkənizdəki siyasi durumu detallı incələdik və belə qərara gəldik ki, berkeley universiteti olaraq, yaşamaq xərcləriniz xaric, sizin təhsil haqqınızı qarşılayaq. berkeley universiteti bütün tarix boyu ifadə azadlığı uğrunda mübarizə aparıb! və biz indi icazə verə bilmərik ki, bizim öz tələbəmiz məhz fərqli fikrinə görə ayrı-seçkiliyə məruz qalsın. bu təqaüd sizin üzərinizə heç bir öhdəlik qoymur. sadəcə tutuğunuz yolla davam edin və bizi hər zaman qürurlandırın!”
gözlərimə inanmırdım. universitət mənə nə az, nə çox, düz 53 min dollar təqaüd vermişdi. ən çətin anımda mənə əl uzatmışdı. öz hökumətimdən fəqrli olaraq mənim təhsilimə dəstək olmuşdu. o an yaşadığım hissləri sözlə ifadə edə bilmərəm. bu mənimçün çox böyük hadisə idi! çox böyük bir dəstək almışdım. universitetim məni darda qoymamışdı, öz hökumətim mənə arxa çevirdiyi halda o, arxamda olduğunu göstərmişdi! amma təkcə bununla iş bitmirdi. berkeley mənim bu günədək gəzdiyim, yaşadığım ən bahalı yerlərdən daha bahalıdır. universitetin təqaüdünə sadəcə təhsil haqqı daxil idi və bütün digər xərclərimi özüm ödəməli idim. artıq ilk gündən başa düşürdüm ki, əlimdəki pulla çox uzun müddət idarə edə bilməyəcəm durumu. odur ki, işlərə baş vurdum və üç fərqli işdə işləməyə başladım.
bir işim insan huquqları mərkəzində araşdırmaçı (researcher), biri professorlarımdan birinin köməkçisi, digəri isə kitabxanada kitabların qeydiyyatını aparmaqdan ibarət idi. hamısı bir arada həftədə 20 saat işləməli idim. üstəlik semestr ərzində beş dərs. abş təhsil sistemi barədə məlumtlı olanlar bunun nə demək olduğunu əminəm ki, çox yaxşı anlayırlar...
bu qətiyyən asan deyildi. fiziki olaraq olduqca yorucu idi. mənim hər günüm səhər saat 6-da başlayıb gecə saat 1-də bitirdi. ən yaxşı halda sutka ərzində 5-6 saat yatmaq imkanım olurdu. bəzən gecə 12-də kitabxanadan çıxıb evə gəlirdim. o qədər yorğun olurdum ki, yorğunluqdan ağlamaq istəyirdim. amma elə yorğunluqdan da gücüm olmurdu ağlamağa, başımı bir təhər yastığa atıb sızırdım. mən beləcə düz bir il yaşadım və sevimli məktəbimdən məzun oldum. bu məzuniyyət həyatımın ən xoşbəxt günlərindən biri idi deyə bilərəm. çünki arxasında möhtəşəm bir təhsil və bir illik bir mübarizə dururdu.
bu bir il mənim həyatımın ən dəyərli təcrübsi oldu. sadəcə akademik deyil, tam bir həyat dərsi aldım. özümü, mübarizə gücümü və iradəmi daha yaxından tanımaq şansım oldu. və bütün çətinliklərə baxmayaraq bu təhsil yolunda təslim olmamaq duyğusuna sığınıb xoşbəxt olmağı təcrübə etdim.
və iki gün öncə oxudum ki, parlamentimiz xaricdə təhsilin lazımsız olduğunu bildirib... bəli, onlar üçün bu lazımsızdır. hardan bilsinlər ki, lazımli olduğunu?! normal təhsili olmayan insanlar, bu yolu keçməmiş biriləri hardan bilə bilərlər ki, onun nə demək olduğunu?! bu absurd fikirlərə nəsə şərh etmək belə gülünc gəlir mənə. mənim sözüm zatən onlara deyil. mənim sözüm hələ də içində işıq olan, oxumaq arzusu olan gənclərədir. qoyun sizə bu lazımsızdir desinlər! qoyun sizi bu yoldan çəkindirmək üçün hər yola əl atsınlar, qarşınıza min bir maneə barikadaları çəksinlər! siz təslim olmayın! gedin və özünüzə bu möhtəşəm təhsilin bir parçası olmaq şansı verin. bu elə bir dəyərli bilikdir ki, sizi nəinki iş dünyasına, həm də həyata hazırlayacaq. berkeleydə oxuduğum müddətdə mən hər gün öz-özümə sual verirdim, mən doğrudanmı bu möhtəşəm məktəbdə oxuyuram, bu möhtəşəm professorlardan dərs alıram?! bir gün həm avropa, həm də amerika təhsilində təcrübə etdiklərim haqqında daha ətraflı yazacam. hələliksə əsas mesajım budur, qərb təhsilini mütləq və mütləq alın. və çətinliklərdən zərrə qədər qorxmayın! sizin təqaüd pullarınızı qoyun öz aralarında bölüşdürsünlər, necə ki, mənimkini bölüşdürdülər... amma siz yenə də təslim olmayın. bütün mümkün mənbələrə baş vurun! başqa təqaüd proqramlarına müraciət edin. mənim kimi üç işdə, lap dörd işdə çalışın. tamam, yorulacaqsınız, çətin olacaq, bir gün yorulub pəs etmək haqqında belə düşünəcəksiniz, amma qətiyyən vaz keçməyin! bu təhsil daha yaxşı ölkə və daha yaxşı gələcək qurmaq üçün çox dadımıza çatacaq, inanın mənə! məzuniyyət gününüzdə qəlbiniz sinənizə sığmayacaq qürurdan. və düşünəcəksiniz, “dəyərmiş! bütün çətinliklərə, əziyyətlərə dəyərmiş!”
aynur cəfər
31.05.2015 berkeley, abş (c)
(bax: pomidor)
yazaraq müzakirəni başladıram. pomidor meyvədi blət -*hacker yox lamerdir. armenia hacker saytını da özü açıb sonra bu vəziyyətə salıb guya iş görür. heç lamer də deyil ala bu. fb profilində babat sındırıblar bunu.
17-22 yaş arası gənclərinin böyük hissəsinin dolbayeb olmasıdır. gələcəkləri veclərinə deyil ən böyük məqsədləri qız sikmək, qız tutmaqdır. tam həyata atılan yaşlardı adamlar çayxanadan ayrılmırlar. 1. ixtisas qrupunun imtahan nəticələri açıqlanıb bu ilki. deməli i ixtisas qrupu üzrə imtahanda 11874 abituriyent iştirak edib, onun 10911 nəfər (92% 0-200 bal intervalında nəticə qazanıb.) belədir. nəticələrə bax ala 92%. hər şey universitetə qəbul olmaq deyil bəli bilirəm bunu, hər şey təhsil deyil bunu da bilirəm. ancaq bu dolbayebların başqa şansı yoxdu axı. hə deyəlim bunların 15%'i imkanlı balasıdır öz şəxsi biznesləri var heçnə qozuna deyil. bəs geridə qalan hissə? onlar da sənn mənim kimi acından ölənlərdi, tək şansları sikimsonik də olsa azərbaycanda bir təhsil almaqdır, ancaq götlərini qaldırmırlar. sonra da "niyə ölkənin 90%i işsizdir?". çünki bax o 90% universitet imtahanından heç 200 bal toplaya bilməyib. çünki həyatdaki məqsədləri hələki qız tutmaqdı, kimisə peysər çıxarmaqdı. 20 yaşlarında da alacaqlar qohumdan bir qız o qızı da bədbaxt eləyəcəklər. 3 uşaq doğuzdurub o uşaqları da bədbaxt eləyəcəklər və gələcəyə normal nəsil qalmayacaq. elə belə şey deyil a bu. o kəsilən 92% gələcəyin valideynləridir onların uşaqlarına tərbiyəsi nə olacaq? gələcək nəsil necə olacaq? 92% deməyək buna ən az 50% gijdıllaqdıda dəqiq. bu gijdıllaqlardan hansı nəsil yetişəcək o maraqlıdır.
edit: bu yaş aralığındakı azərbaycan qızının məqsədi də qasimolottinin dediyi kimi köçməkdir. ailə məcburiyyəti ilə oxuyur çoxusu ki, cehizdə diplom da olsun. alan ailə də desin təhsillidir. içini sikim elə bil kartof soğan alırlar ya da inək zad. bizim qızın diplomu var ilə bizim inəyin südü yaxşıdı arasında çox fərq yoxdu. bu problemlərin kökü o dədə baba dediklərimizə gedib çatır. götvərənlərin işi atalar sözü demək olub ancaq.
dediyinə (#167463) görə qarnı üstündə çoxkəşfiyyatda olduğu üçün böyrəkləri zərər görüb. ulu türk babalarımızın bir sözü var yav he he. "orda da osdurağa basırdım bir gün osdurağımın üstü açıldı deyə böyrəklərimə-böyrəklərimə vurdular" demir də kəşfiyyatdayam deyir. lapatkanı yiyəndən sonra özünü kəşfiyyatda hiss eləyib.
(baxma: yazık la) -*
heç bir yanlış anlama olmayacaq başlıqdır. tanrının tanrısı sadəcə söhbətə duyğularını qatmadan yanaşır.* yəni sümükdüdə orda nə mənası var deyir. qardaş bax yenə deyirəm hisslərinizi torpağa basdırmamaq ümidi ilə. heç birinizin torpağı qucaqlamağını istəmərəm. heç məni başa düşməyin mən dəli kimi danışım burda amma əsas yaxınlardı. yəni qısa və konkret o torpaqda yatan çox sevdiyin insan olanda və sən yanlız olanda artıq o qəbir daşı yeri gələndə səni azarlayır da, yeri gələndə sevgi sözləri də deyir. düşüncədə qurduğun şeydən aslıdır. həyatdıda olmur elə olur belə və sən qəbir ziyarətində sevdiyin insanı görürsən. o sümüklər torpağın altında çürüyə bilər, ancaq hisslər, sevgi hələ də o torpaqda olur. çürütməyə ehtiyac yoxdur, qasim kimi də hisslərə qapılıb acı dilli entry yazmağa da ehtiyac yoxdur. mən gedib qəbiri qucaqlayıramsa bu mənim öz inancım öz düşüncəm öz istəyimdir. istəkləri müzakirə eləmək mənasızdır.
bir kardeşiniz olaraq qalmağa yer söz verənmərəm, çünki yataqxanaya özüm güclə girirəm amma istanbulda harasa getmək və ya nə isə bildiyim bir iş olsa yazın. harasa getmək, hansısa adresi tapmaq, hansısa sənəd işlərini həll eləməkdə sizə köməkçi olaram. həmyerli döülüy ala? türklərin bir sözü var deyir həmyerli həmyerlisini qürbətdə sikərmiş, ancaq mən sikmək istəmirəm əlimdən gələn köməyi etməyə hazıram. ev zad tapsaz mənə də deyin gəlim qalım -*
Son bəyənilənlər
