109. bu ayın 28 -etməyi düşündüyüm şey. belə baxanda çox dəhşətli bir şeymiş kimi səslənir bəlkədə. amma əgər yaşama adaptasiya olunmayacaq qədər anormal olduğunuzu bilirsinizsə sizin üçün qaçınılmaz sondur, hətt özünüzə verə biləcəyiniz ən yaxşı gələcəkdir. mən elə düşünürəm. iki dəfə intihara cəh etmişəm, birinci dəfə 16 yaşıma var idi, pinqivin kulokla özümü hamamda nəfəsiz buraxıb öldürə biləcəyimi düşünmüşdüm , üstəlik bütün ailədə evdəykən. umbay vaxtlarım idi. sonra umbay olduğumu başa düşdüm dedim bir iki gündə dözüm hazırlığa gedən yolda bir tort birdə sican dermani alib ziqqimlanaram. elemedim amma oxot olmadı. ikinci dəfədə bu il cəhd elədim amma nə kəramətdirsə normalda uzagi yarım saata işimi bitirəcək karbon monoksit meni oldurmedi. düz iki saat gozleyenden sonra ozum bezib terk elədim cinayət yerini. pis bir şey etdiyimi düşünmürəm, ölümdə məni qorxutmur. sadəcə siyanur arsenik kimi zeherlerin əlçatan olmadığına heyfslənirəm. birdə intihar haqqında birinci dəfədir düşünən və ya ilk dəfə cəhd edəcəklərə nacizanə bir-iki məsləhət vermək istəyirəm.

mənim birinci intihar cəhdim heç də anormal olduğumu qəbul etməyimlə əlaqədar deyildi, bir az cinlerim tepemde olan vaxtlar idi uniye hazirliq zad, evdə mazgi edirdilər, sizanaqlarım çıxmışdı bla bla kimi şeylərdən intihara girişmişdim. amma həmin vaxt əgər mən özümü ipdən asmaq və ya dərmanla zəhərləmək kimi üsullara baş vursaydım , milyon faiz həmin an özümü xilas etməyə çalışardım, bacarıb bacarmayacağımı deyə bilmərəm,lakin iki şey dəqiq olacaqdı peşmançılıq və biyabırçılıq. yəni deməyim odur ki , ilk dəfə özdə əgər yaşınız azdırsa doğurdanda ölməyi istəmir adam. ona görə elə güclü metodlar seçməyin. amma bu il mən cəhd edəndə oturub sakitcə ölümümü gözləyirdim , özünü xilas etmə mexanizmim çökmüşdü. indidə elə olacaq, bircə texniki sehv etməkdən qorxuram. əgər indidə alınmasa bilirəm ki bir müddət sonra yenə cəhd edəcəm. yəni demək istədiyimi odur ki, intihar etməyi əgər həqiqətən vacib hesab etmirsinizsə, onu mənimsəməmisinzsə peşman ola bilərsiniz, bəlkə ölməzsiniz amma cındır vəziyyətə düşərsiniz. peşmançılıq hiss etmədən, hər şeyə rahatlıqla sikdir deyib intihara hazırlaşmaq çox rahat və gözəl bir şeydir, amma bu həzzi yaşamaq üçün gərək bir az səbr edəsiniz.