172. Əlinə hər stəkan alıb suyla doldurduğumda masaya çırparaq qırmaq və qırılmış stəkanla qolumu, başımı kəsmək istəyirəm ki bəlkə məni sakitləşdirər. Bəlkə də stəkanı qırdığım zaman yüngülləşəcəyindən və mənim də yüngülləşmək istədiyimdəndir. Amma götüm çatmır. Baxsanız əsəbi deyiləm. Danışsanız gülərəm, danışmasanız ifadəsiz susaram. Amma niyəsə bu ehtiyacı hiss edirəm.