216. #368623 hələ sifətimdə səy bir gülümsəmənin yapışması az imiş kimi göz qırpmağı da azaltmışam sözlük. Bilmirəm yaxşıdır yoxsa pis amma hissizləşmişəm sanki. Əvvəllər də bir növ hissiz idim amma o vaxtı ən azından duyğusuz bir ifadə var idi üzümdə. indi isə sadəcə gülümsəyirəm və random bir şəkildə gülürəm arada bir* gülməyim gəlməsə də hər dediyim cümlənin axırına gülüş əlavə edirəm aq . O dərəcədədir ki üzümə şapalağ vurub necə cındır adam olduğumu desələr üzlərinə səsli bir şəkildə gülərəm sanki. Ortalıqda rəsmən momo kimi gəzirəm* o göz qapaqları olmayan dodağı üçkünc gülümsəməyə sahib olan qız şəkli . Hələ də yaxşı yoxsa pis hiss etdiyimi anlaya bilmiş deyiləm bu arada. Bircə onu bilirəm ki göz qırpmadan insanlara baxanda qəribə hiss edirlər nəsə. Nə isə hiss etdiyimi də düşünmürəm o ayrı məsələ. Gözlərim qurumasın deyə arabir göz qırpmağı yadıma salıram ya da öz-özünə bağlanır. Yatağa yatmaq üçün uzanıram amma leş kimi yorğun olsam da gözlərim bağlanmaq istəmir sanki. Özümü regular show'dakı röntken ilə baxışma yarışmasına girib günün sonunda gözlərini bağlaya bilməyən mordecai kimi hiss edirəm rəsmən. Normal hiss edə bildiyim günlərə qayıtmaq istəyirəm sözlük.
(baxma: bundan sonrası allahu tealaya emanet)