33. Gecə ağlıma gəlib məntiqli açıqlama tapa bilməyib beynimi uçuran təsadüflərdir. Bütün gerçəkliyi, reallığı mənə sorğuladan olaylardır. Nə isə uzatmadan entriyə keçim aq. Ağlıma hansı gəlsə elə onu yazacam ki böyük ehtimalla çoxun içində azlığı təşkil eləyəcək yazdıqlarım. Tw: uzun entri.

Birincisi indiki dostumu hələ tanış olmadan aylar öncə yuxuda illər sonra bir yerdə gedəcəyimiz bir festivalda görməyimdir. Cümlə qarışıq olmuş ola bilər ona görə açacam bunu. Mən dostumla * qrup yoldaşı idik ilk qarşılaşmadan öncə şəhərə heç çıxmazdım. Eyni zamanda o da evindən çox çıxan insan deyildi deyə və çıxanda da ən qısa yolu belə taksi ilə getdiyi üçün onunla yolda ya da başqa yerdə qarşılaşma ehtimalımız yox idi * hardan bilirsən demə. Fikirləşmişəm ki yazıram aq açıqlamağa axot yoxdu . Pandemiya dövründə bütün həyat enerjim sikdirdiyi üçün oxumaq da istəmirdim, qabaqcadan üzlərini görməsəm də qrup yoldaşlarıma söyürdüm (önsöyüş) zad. Bir gün yuxumda bir qızla color festivala getdiyimizi və ikimizin də üzü boyalı gülümsəyərək rəqs elədiyini gördüm * özümü yox onu aq . O vaxt color festivalın nə olduğunu belə bilmirdim. Sadəcə üzümüz boyalı idi onu bilirəm. Yuxuda tez-tez tanımadığım adamlar görürəm deyə boş verdim. Yuxunu unutdum və qızın üzünü də yaddan çıxardım. Birinci kursun ilk 3 həftəsi sadəcə yanımda oturanla danışarkən səhvən elə oldu ki bir gün bu qız qrup yoldaşımın yanında oturası oldum və zarafatlarıma gülür deyə tez bir zamanda dost olduq. Yay gəldiyində color festival barədə danışdı və bilet pulsuz olduğu üçün bir şans vermək qərarına gəldim. Elə o festivalda da onun üzünün yuxumda oıan saniyəsini gördüyümdə bütüm hər şey beynimdən lent kimi keçdi aq. Hoppanıb düşməyin daşını atıb bir müddət donuq bir şəkildə baş verənləri düşünməyə başladım. Qızın özünə deyəndə də ona qəribə gəldi. Dediyim kimi daha əvvəl qarşılaşma şansımız yox idi. Çünki dediyinə görə saçını da həmin rəngə ilk dəfə idi boyayırdı və mən o boyamazdan daha əvvəl o rəngdə saçə ilə yuxuda görmüşəm onu. Nə isə belə indiki vəziyyətə baxanda tanış olduğumuz gündən bu yana ən yaxın dostum odur. Belə insanlara bağlana bilmirəm. Əksinə ətrafımda dostlarım tanışlarım çox olsa da heç birinə qarşı bir bağlılıq hiss etmirəm/etməmişəm amma o qızı ilk görəndən bu yana hələ də güclü bağlılıq hiss edirəm * dost mənasında aq . Çox önəm daşıyır mənim üçün və başına pis bir şey gəlsə üzüləcəyim tək-tük varlıqlardandır* biri anam, biri itim biri telefonum və digəri də kompüterim aq . Ən xırda yaxşı/pis sözünə belə önəm verirəm. Dostluq deyəsən belə bir şey imiş. içinə pox qoyulmasa zor davam eləyir hələ. Edit: ikimizin də adını ailələrimiz uşaqlarına qoymaq istəyirmiş. Yəni onun anası mənim adımı ona, mənim anam onun adını mənə qoymaq istəyirmiş biz doğulmadan öncə

Nə isə keçək digər hekayəyə. Digəri də ki bəzən ağlıma nə gəlirsə o da baş verir. Bəzən adi işləri etdiyim yerdə, çay içdiyim yerdə, yol getdiyim yerdə ya da adicə oturduğum yerdə bəzi şeylər flash işığı kimi canlanır. Məsələn bir dəfə hazırlıqdan gəlirdim 2020-də (deyəsən) və qapını açana yaxın önümüzdəki dükanın sahibi olan 75 yaşlı dayıya gözüm sataşdı. Gözündən əməlliyat olunmuşdu və günəş gözlüyü taxırdı deyə mənəmi baxır yoxsa başqa bir istiqamətəmi baxır belə demək olmurdu. Nə isə, bir müddət ona baxıb içimdən "bu da öləcək yaxında" deyə bir cümlə keçirdim. O an bu necə və hardan gəldi belə çox düşünmədim çünki random düşüncələrim çox olur. iki həftə sonra kişi öldü aq. Nə isə ölüm xəbərini çox qozlamadım çünki bilirdim. Eyni şəkildə nənəm də ölənə yaxın həmin il bilirdim ki onu xilas etmək olmayacaq və ölümü yaxındır. Sadəcə yenə də bəlkə səhv çıxaram ümidi ilə gözləyirdim.
Bu ölümləri çıxsaq məni təəccübləndirən bir şey də var ki o da yenə köhnə bir dostumla aramda keçib. Yenə hazırlıqdan çıxıb gəzirdik üçümüz. O biri dostum hələ də yaxın olduğum biridi. Nə isə mövzu o deyil. Bu ikisi nəsə danışırdı amma mən bu səfər yorğun idim deyə ancaq qulaq asırdım. Deyib-gülməyə həvəs yox idi. Digər ikisi danışarkən mən də fikirləşirdim və bir anda həmin o köhnə dostum mənə səsləndi. Üzünə baxıb gülümsəyəndə birdən beynimdə qəribə şəkillər canlandı aq. Yenə o flash effekti kimi idi. Saniyəlik canlandı amma orda olanlar yadımda qaldı. Tanımadığım bir oğlanla həmin qız haqqında yazışırmışıq və mənə onun mənim haqqımda yalan-yanlış şeylər danışdığını deyirmiş. Bu olaylar sonradan elə həmin cümlə-dialoq ardıcıllığı ilə baş verdi və mən buna vaxtında inanmadığım üçün göt oldum. Əslində yox aq qızla arama sonradan məsafə qoymuşdum amma olmalı olan şeylər nə eləsən də illah ki olacaq yəni. Qarşısını almaq olmurmuş.

Deyəsən elə ağlıma gələnlər bu qədərdi. Geriyə qalanlar xırda şeylərdi. Yenə də nə də olsa göz qabağına gələn şeyləri az da olsa nəzərə alıram. içimdə yaranan hisləri kənara atmayıb gözdən keçirirəm. Əvvəl paranoyak bir tip idim amma indi öyrəşmişəm aq.
Nə isə, pitbull əmi demişkən "Time is not a waste of life, life is not a waste of time. so let's stop wasting time and get wasted, have the time of our lives".