(youtube: 
)
)Əvvəllər heç əhəmiyyət belə vermədiyim ,sadəcə izləyib keçdiyim bir səhnə bu günlərdə bütün həyatımı özətləyir.
Arthur (Joker) artıq depressiyanın kuliminasiya hissəsinə çatır .Özünü soyuducun içinə salır və yox olur .Bundan sonra bizim səhnədə gördüyümüz şey yalnızca qapalı soyuducu və açıq pəncərədi. Hansı ki bu açıq pəncərədə insan səsləri ,təcili yardım maşının siqnal səsləri, küçə itlərinin uğultusu var .Burada bizə ötürülən şey depressiya ilə həyat arasındaki fərqdir.Həyatı seçmiş bir insan cəmiyyət içərisinə qarışır,nəfəs alır,deyir ,gülür ,halbuki depressiyada olan bir insan isə özünü buz kimi soyuq "otağa " həbs edir. Həyatla əlaqəni pozur. insanın cəmiyyətdən uzaqlaşması pis bir şeydi.