vətən üçün ölməyi istəyəcək qədər axmaq olmaq
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
vətən - şəhid olmağın qürur hesab olunduğu ölkə - güldürən səhv başlıq oxumaları - müharibə - marjinallığın poxunu çıxarmaq - allah mənə də şəhidlik nəsib etsin deyən adam
dostlarının yazdıqları:
nisa suresi 141
“o sırada münafıklarla, kalplerinde bir hastalık bulunanlar (henüz islâm’ı kabul etmekle imanları kökleşmeyenler), şöyle diyorlardı: ‘bu müslümanları, dinleri aldattı.’ halbuki allah’a tevekkül edip o’na güvenen galip olur. çünkü allah (her şeye) galiptir; (yaptıklarında) hikmet sahibidir.”
enfal suresi 49
qəflətdə olanı qınamaq olmaz. müharibəyə getmək istəməyənlərə qarşı ən kiçik bir ədavət vəyaxut mutilik olmamalıdır. çünki irəlisini fikirləşmədən yazılan yazılardır... mühafizəkar cəmiyyəti hədəf alaraq başlayaq.
vaxt-ı zamanında kəlbəcərdə posta qalxmaq lazım gəlmişdi. mən könüllü olaraq qalxdım. ancaq mənim yanımdakı bir neçə sələfi, nusayri əqidəli şiə və sünni yoldaşım qalxmaqdan imtina etmiş idi. mədar-ı imtina olaraq isə,
"kütləvi olaraq edilən cihad islamı yaymaq üçündür, bu cəmiyyət dəlalətə düçar olmuş ikən bizim cihadımızın nə əhəmmiyəti var" dedilər. məlumat yetərsizliyindən ötürü bir nevi ami kimi susdum. əsgərlikdən sonra bu cihadı araşdırmaya başladım. ilkin cihad insanın özü ilə olan cihadı olduğunu birdaha idrak etdim. saniyen dini yaymaq üçün edilən cihad olduğu öyrəndim. salisen isə vətənini, şərəfi və dini çiynənmiş, zəlil olmuş millətlərin, topluluqların əmrinə, mandasına girməsin deyə edilən cihad olduğunu öyrəndim. bunda razılaşırıq ki, hazırki müharibə deyilən menfur, başqalarının bizi piyada olaraq irəli sürdüyü şahmat oyunu. ancaq bunu da fikirləşmirsənmi ki, neçə illər, onillər, yüzillər əvvəl yaşayanlar biz bugünləri rahat keçirəbilək deyə özlərini fəda edib... desən ki onları vətənpərvərlik sadalarıyla öz mənfaətləri üçün qandırmışlar, mən də deyərəm ki, xeyr yoldaş səni qandırmışlar, məyusluk xəstəliyini qanına doldurmuşlar. elhak olaraq, dünyəvi bir həyat tərzini mənimsətib, atalarını sənə nadan göstərib, səni iki ayağının arasındakını və qarnını fikirləşməyə sövq edir. ancaq ölkədən də getsən, qaçsanda allahın mematı səni er-gec tapar... o vaxta qedərdə sən qaçqınlıq zilləti ilə, səndən sonrakı nəsillərin səndən nifrət edəcəyini bilərək, qorxaq kimi yaşayarsan...
yoldan keçən ya havada uçan hərbi paradı izləyərkən içimdə zaman-zaman qəribə güclü hisslər yaranıb. bu istər azərbaycan hərbisi olsun istər fransa istər amerika fərqi yoxdu, hərbi parad insana qəribə bir güc verir. savaş istəyi hətta uğrunda ölünəcək bir məqsəd istəyi verir. anti-militarist və kozmopolit bir insan belə qərəzini yan cibinə qoyub diqqətlə hisslərinə fikir versə içində heç sevmədiyi militarizmə qarşı belə bir qürur ya qruplaşma ya savaşma istəyi hiss etdiyini görəcək.
hardanmı gəlir o qəribə hiss anti-militarist insanda? əlbətdəki meşədən, mağaradan, qədim insanların iliklərindən, odiseydən, don kixotdan, qısaca ən dərin arxeotiplərdən gəlir. insanlar ömür boyu torpaqlarını qorumaq üçün savaşıblar və ən yaxşı savaşçılar qəhrəman elan ediliblər, bütün sonrakı nəsillərin də geninə işləyib bütün o hisslər. kişilər qəhrəmanlığa, savaşa, agresiyaya meyillidir. humanizm isə içindəki heyvanla savaşda olan insanın yaratmağa çalışdığı bir axımdır.
bizim indi hərbi parad izləyərkən keçirdiyimiz o hiss (anti-militaristlərin belə) əslində kəndi düşmən tərəfindən qılıncdan keçirilib yağmalanan və tam son anda öldürüləcək ikən birdən-birə öz qəbilə ordusunun kəndə yetişib bütün düşmənləri öldürüb xilas etdiyi o balaca uşağın hiss etdiyi qruplaşma, savaşma impulsuyla dibinə qədər eynidi. nifrət hissi və agresiyanı tökəcəyin bir savaş, bir düşmən.
başa düşmək lazımdı, mühakimə etmək yox.
realist bir politoloq "savaş xalqların ruhudur" deyirdi silahsızlanmaya qarşı çıxarkən. o vaxtlar qınayırdım, indi başa düşürəm. savaş olsun demirəm təbii. sadəcə başa düşürəm. bir fransızın vətəni üçün ölmə istəyini başa düşə bilirəm sadəcə. və qınamıram. vaxtı ikən axmaq adlandırırdımsa da. zira məsələ məqsəd, amal, məsuliyyətdir. heç bir ana mənası olmayan həyatda insanın özünə məna yaratma cəhdləridir. illuziyaları. sadəcə bizim dərdimiz, azərbaycan üçün ölmək istəyənlərlədi yəqin. zira azərbaycanda uğruna ölünəcək heçnə görmürük. pis uşaqlıq keçirmişik, bərbad gəncliyimiz olub, hələ də bərbad keçir, əsəbiyik və qorunası heçnəyini görmürük. o qədər nifrət edirik ki o torpaq uğrunda ölmək istəyənlərə də nifrət edirik. hər iki tərəf anlaşılandı.
bir fransızı, bir ingilisi, bir almanı vətənini sevir deyə qınamaq mənasızdı. onsuz da heç bir mənası olmayan dünyada özünə bir məna yaratmış adamı qınamaqdır. hələ də əldə tutulan bir keçmişi olan bir milliyətin nümayəndəsidirsə. ama eləcə də güclü keçmişi olmasa da azərbaycan üçün ölmək istəyəni də qınamaq ya axmaq adlandırmaq mənasızdır.
kaş ki uğrunda öləcək bir vətənim olsaydı, ölmək üçün bəhanə olardı.
bunu yazan qaqaşın pişiyinin adı ragnar lothbrok ən sevimli qəhrəmanım da spartakusdur.
vətən üçün ölməyi axmaqlıq adlandırmaq intiharı axmaqlıq adlandırmaqla eynidir. ikisi də könülü ölümdür nəticədə.
sadəcə ola bilər ki "azərbaycan" üçün ölmək istəməyəsən. orası ayrı. ama kifayət qədər səbəbin varsa monqolıstan üçün belə ölə bilərsən.
biz bunları (yuxarıdakı entryləri) yazanda gənc idik, həyat şirin görünürdü. bir nöqtədən sonra groundhog dayə çevrilir.
orta əsr filmlərinə baxanda ilk sıradakı nizəliləri görüb gijdıllağ olurdum ki xiyardı bu adamlar, ama həyatda yaşamaq üçün heç bir səbəbin ya kimsən qalmayanda ya bütün yaxınlarını itirdikdən sonra orta əsr savaşının ilk sırasında dayanıb savaş başlayan kimi param-parça olmaq istəyirsən.
"həyatda hər şeyin çarəsi var, düzələcək" nəğmələri oxuyan optimist guruların anlamasını gözləməyin. onların genində həddindən artıq həyat sevgisi var, ne güzel size.
keçən il müharibə haqqında g^tümlə bir entry yazmışdım, oxuyanlarda ona görə g^tləriylə oxuyub anlamamışdı. deyirdim indi azərbaycanda olsam gedib savaşardım - qarabağ, millət düşmən sikimə olmasa da. çünki psixoloji olaraq yaxşı vəziyyətdə deyildim(əm).
elə. ölünün ardından danışmazlar ama keçən il şəhid olanların yarısı vətəni sevənlər, yarası həyatından bezənlər, yarısı məcbur orda olanlar idi.
tldr: yetəri qədər səbəbin varsa istənilən(lyuboy) şey üçün ölə bilərsən.
hamısını göstər