keçmişin qr kodları.
uşaq vaxtı yayları baba gilin kəndinə gedəndə zaman o qədər dayanır üç ay o qədər uzanırdı ki hər dağa daşa divara gözlərin saatlarca zillənirdi, bayaq nostalgiya basdı kənddəki evin divarlarındakı xalçalar yadıma düşdü. günortalar yatmağa gönədirdilər uşaqları, nənə də yatırdı, bəzən yox. səhər axşam darıxanda divarda bir xalça var idi gözümü xalçadakı naxışlara zilləyib saatlarca düyümlərin axımlarını izləyirdim yata bilməyəndə. eyni şeyi sonralar atam dərslərim ya hansısa səbəbdən məni danlayanda bizim evin divarındakı oboylardakı naxışları izləyərək zamanın keçməsini gözləyndə edirdim. - niyəsə bu xarakterim həmişə mənə autistik olduğumu düşündürür, ya da spectrum falan.
nəsə bayaq google-da axtarıb deyəsən eyni xalçanı tapdım
bu çox tanış gəlir
sonsuzluq və zaman, əbədiyyət və dünən
rest in peace granma. grandpa. və uşaqlığımız.