Thespian deyə bir söz var:
Dramaya, faciəyə, teatr işçisi və aktyor, aktrisalara deyilir. Əslində bunları ayırd etmədən işlənir. Yəni bu söz çox vaxt dramatik keçmişi olan bir aktyora ünvanlanır.
Mənbəyi Thespis adlı çox qədim Yunan şairinə dayanır. Qədim Yunan faciələrində, tanrılar, padşahlar, zadəganların necə dramatik həyat sürdüyü önə çəkilir ki, sıradan insanlar onlara sədaqətini və itaətini davam etdirsin.
Thespis tarixdəki ilk aktyordur. Teatrlarda şərab tanrısı Dionysos'a xeyir-duaçı olmaq üçün xorla ilahilər deyilirdi. O dövrdə teatrlar müqəddəs hesab olunurdu. Thespis isə xorun başındakı adamla dialoqa girən ilk aktyor olmuşdur. Eyni zamanda, "Tragediyanın ixtiraçısı" adlanır.
Jorj Batay bizim həyatda qarşımıza çıxan hər kəsi aldatdığımızı düşünürdü. insanlar öz görünüşləri ilə kənardan baxan hər kəsə həyatı sevən, xoşbəxt, səmimi və bir qədər də qəribə təsir bağışlayırdı. Əslində isə hər birimizin ürəyi qayğı ilə dolu idi. insan onun fikrincə, bir görünüşdən, tamaşadan ibarət deyildi. insan dəlilik idi, yalvarış, müharibə, qorxu idi. insan həyatının təməlidə bir növ yetərsizlik var idi. Hər insan digərlərini yetərsiz və var olmağa laiq olmayan biri kimi görürdü.
Batay dinə inanmırdı və din xadimlərini tənqid edirdi.
Necə ki, tırtıllar öz yumurtalarını buraxmaq üçün ən gözəl yarpaqları seçirdi, eynilə din xadimləri də öz zəhərlərini tökmək üçün ən xoşbəxt olduğumuz anları seçirdilər. Lakin yenə də əsərlərində "Sığınacaq bir tanrısı olanları qısqanıram" deyə yazırdı..
Düşünürəm ki, bəzən bizlər o qədər hisslərimizə , vaxta, situasiyaya və n qədər saya biləcəyim səbəblərə arxayın oluruq ki, reallıq anlayışından uzaqlaşırıq. Bəzi gedişatlar üçün çox hazırcavab yanaşırıq. Amma bunlar bəzən dönür sənin üzünə "ağ" olur.)) Məsələn, dünən üçün "hər zaman" dediyin vəziyyətin bir saç teli qədər həssas vəziyyətə gələ biləcəyini görürük.
Onu da deyim ki, GOT'da belə bir sitat var idi səhv etmirəmsə: Əgər cümlədə "amma" varsa.. "Amma"dan öncə yazılan heç bir cümlənin mənası qalmır.-*
