4. Atam 3 üniversitə bitirməsinə, eski olimpiyatçı, milli gürəşçi, başarılı biri olmasına rağmən egoist və kimsəyi dinləməyən biri olduğu üçün yıllardır iletişimimiz olmamasına və soğuk olmamıza səbəp olmuşdur. Çocukluktan bəri öz istəklərini mənə zorla empozə etmişdir və gələcəyimi seçməktə çok geç kalmağıma səbəp olmuşdur. istədiyi lisedə, istədiyi üniversitede okuyub, istədiği işlərdə çalışmama rağmən tatmin olmamış, sporda, müziktə, akademi'də, dünya olimpiyadalarında önümü kəsmiş və həyatımı farklı və istəmədiyim yönlərdə istikamətləmişdir.
Əgər birisi sizə yaşla birliktə atanızı anlayacağınızı deyirsə kesinliklə dikkatə almayın. Bir insanın iyi insan olması için başarılə olmasına gərək yok. Kan bağınız var deyə istədiklərini etmək zorunda değilsiz. Amma bu durumu çözmənin tək yolu ekonomik özgürlüktən geçir. Bacarırsınızsa bir yerdən gəlir əldə edin. O zaman sorun çoğunlukla çözüləcəktir.
1. Oğul nöqteyi-nəzərdən, təsəvvür elə, ata evdə hakimiyyət qurub özü üçün, sənində yaşın azdı, hələki yola gedirsiz. Amma sən getdikcə böyüyürsən, artıq daha üsyankar, itaətsiz, biraz özbaşına olursan. Bir sözlə, onun “hakimiyyətinə” faktiki təhlükəsən. Ona görə yetişkinlik yaşda, məncə, müəyyən “qarşıdurmalar” başadüşülən, hətta qaçılmazdı. Amma sən birazda böyüdükcə işlər öz yoluna oturur. Day ondan sonrası sizin xasiyyətinizdən və ergenlik dövründəki münasibətdən asılıdır.
Amma dostluqların ən gözəli də ətrafımdan fikir verdiyim qədərilə ata ilə olan dostluqlardı. Fikirləş, Oturub qarşılıqlı biraz içirsiz, dərdləşirsiz falan. iyi iş.
oğullar ataları haqqında ne fikirleşir?
6 yaşında : atam herşeyi bilir
10 yaşında : atam çox şey bilir
15 yaşında : mende atam qeder bilirem
18 yaşında : atam heçne bilmir.
20 yaşında : atam bezi şeyleri bilir deyesen.
30 yaşında : bir defe de atamın meslehetini alsam pis olmayacaq
40 yaşında : atamdı, qoy soruşum, bezi şeyleri biler.
50 yaşında : atam herşeyi bilirmiş.
60 yaşında : kaşki atam heyatda olsaydı da meslehet ala bilseydim ondan.
5. soyuq olduğunu düşünürdüm. amma sən demə elə deyilmiş. bəlkədə çox atalarda belədir. bu vaxta qədər onu heçnəyi vecinə almayan, özünü düşünən, soyuqqanlı biri kimi zənn etmişdim. təbii olaraq böyüdükcə xırda detallara fikir verməyə başlayırsan. şübhəsiz ki çox məsələdə, söhbətdə fikirlərimiz üst-üstə düşmür və mübahisələr yaranır. anam bizi zorla ayırır. bir çox xüsusiyyəti xoşuma gəlmir bu sözsüz. sırf buna görə o gözümdə mənfi obraz kimi formalaşmışdı. amma digər tərəfdən baxdıqda əslində içdən içə mənimlə qürur duyduğunuda hiss edirəm. anamdan fərqli olaraq digərlərinin yanında mənim müsbət keyfiyyətlərimi sadalayır) bu xüsusiyyətini çox sevirəm. bəzən həqiqətən anlayışlı ola bilir. tövsiyyələri zarafatla birgə etdiyi üçün ciddi olub olmadığını tam anlaya bilmirəm deyə qərar verməkdə çətinlik çəkirəm hərdən. hətta mənim üçün qorxub narahat olduğunu yeni öyrəndim desəm, düzgün vurğulamış olaram. çox şeyi içində yaşayır və büruzə vermir. hər şeyə rəğmən onun anlayışlı olmaqdan çox anlaşılmağa, başa düşülməyə ehtiyacının olduğunu ehtimal edirəm. böyük ehtimal aramızdakı yaranan soyuqluqların səbəbi budur. aramızda hər nə qədər soyuqluq olubsa və olacaqsa da, yenədə ona yardım etməli və yanında olmalıyam. çünki günü gündən yaşlanır. əvvəlki kimi deyil. və bir gün onun yanımda olmayacağı düşüncəsi gözlərimin dolmasına bəs edir..
)