copie conforme nədir

+16 əjdaha

2. Abbas Kiarostaminin yazıb, rejisorluğunu etdiyi 2010-cu il tarixli 3 dilli(ingilis, fransız və italiyan) film. Rejisorun xarici dilli ilk filmi imiş, o da necə həvəsli imişsə 3 dili birdən vuruşdurub. Adam ingiliscə nəsə deyir, qadın italiyanca cavab verir arada da fransızca gözəlləyirlər qulaqlarımızı.

Film başda sənət və kopya arasındakı oxşarlıq və ziddiyyətlərlə başlayır, oradan keçir həyata, evliliyə, xoşbəxtliyə və yenidən original olana və kopyaya...

içində düşündürücü bir sürü replika var idi, tam elə instagramda film səhifəsi işlədən dosta, qardaşa qismət olası replikalar:
"Hamımız öləcəyik. Heç bir şey sonsuz deyil. Məzarlıqlar vazkeçilməz insanlarla doludur."

"Qorxuram ki, sadə olmaq o qədər də sadə bir şey deyil". məsələ həm də bu replikaları dedirdəcək situasiyaları yaratmaqdı biraz da.

Film italiyanın toscana şəhərində keçir. Gün işığının torpağı sığalladığı, ağacların bənzərsiz, qayaların müdrikləşdiyi şəhər bir növ. Necə də doğma gəlirdi gün işığı.

Yuxarıdakı sözlükdaşımın əksinə mən elle və jamesin münasibətlərinin olmadığını düşünürəm ki, film dəfələrlə bunu vurğuladı. istər jamesin unutqanlıqları olsun, istərsə də ellenin rəngarəng fantaziyası ilə boşluqları doldurma cəhdi. Həm də film elə öz başlıdığı fikrə qayıdırdı sonda. hər kəsin evlənmək üçün gəldiyi yerdə "evli imiş" rolunu aparmaq. Yəni original olan və onun kopyası.

Rejisor dialoqlar zamanı yaxın plan portret texnikasından qəşəngcə istifadə edib, sanki aktyorlar bir başa sənlə danışır. Elle gözlərimin içinə baxan yerdə yanağından aşağı iz qoyub düşən damcılar qəlbimi necə parçaladı... əsas da baxışlarındakı "bütün bunlara səbəb sənsən və bir cavab borclusan" eyhamı.

+8 əjdaha

1. abbas kiarostaminin 2010-cu ildə ərsəyə gətirdiyi, incəsənətdən evliliyə qədər mövzular müzakirə olunan film.

filmdə baş rollar- juliette binoche və william shimell uzun müddətdir münasibətdə olan cütlüyü oynayırlar. lakin onlar evli deyillər, evliliyin "surətini" canlandırırlar.

filmin əvvəlində onlar arasında bir münasibət olduğunu heç sezməmişdim belə. james-i sadəcə kitab yazıçısı, elle-i isə onun kitabı ilə maraqlanan biri kimi düşünürdüm. hətta nə məntiqsə, kofe içdikləri yerdə james-in çölə çıxması ilə elle-in satıcı qadınla olan söhbətində belə -evli olduqlarını öz dili ilə deməsinə də baxmayaraq- filmin adından bu nəticəyə gələrək onların evli imiş kimi rol apardıqlarına özümü inandırmışdım. sonradan elle-in çarəsiz emosionallığında özümü taparaq (özlüyündə rol olsa da) "yox, bu rol ola bilməz" deyərək həqiqətən münasibətdə olduqları gerçəyini gec olsa da, sonunda ki anladım.

filmin çoxu səhnəsində toscana-da gəzən cütlüyün qarşısına evli cütlüklər çıxır. istər yeni evlənmiş, istər ortayaşlı, istər qoca, hamısı onların yanından keçir və elle-ə "biz də belə ola bilərdik, biz də həqiqətən evlənə bilər, orta yaşlarımızda başqa ölkələrə gəzintiyə gedə bilər, qocalığımızda isə bir-birimizə sahib çıxa bilərdik" fikrini düşündürür. james isə daha realist olduğundan bunlara fikir vermir. onlarla şəkil çəkdirmək istəyən cütlüyün təklifinə belə müsbət cavab vermir. elle ilə gəzmiş, dincəlmiş, vaxt keçirmiş olduğu yerləri belə xatırlamır.

filmi film kimi izləmək yerinə kitab kimi oxumaq daha yaxşı olar, fikrimcə. çünki dialoqları çox möhtəşəm olduğundan bütün diqqəti ora vermək lazımdır. film bəziləri üçün sıxıcı ola bilər; çox səssiz və dinc irəliləyir. lakin mən özlüyündə çatdırılan fikri çox sevdim və tövsiyəmdir.